γίνε τουρίστας στην πόλη σου!

Η σκέψη άρχισε παλιότερα, όταν επιστρέφοντας από κάποιες διακοπές συνειδητοποίησα πως το να περνάς καλά σε κάποιο μέρος έχει κατά πολύ να κάνει με τη διάθεσή σου και όχι αποκλειστικά με το ίδιο το μέρος. Γιατί κάθε πόλη που βρισκόμουν για διακοπές ή ακόμη και για δουλειά μου φαινόταν με τον τρόπο της υπέροχη; Και γιατί επιστρέφοντας στην πόλη μου ένιωθα πάντα αυτό το στυφό αίσθημα της επιστροφής στην "πεζή καθημερινότητα";

Και ολοκληρώθηκε τις τελευταίες ημέρες, όταν επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές μας διακοπές η γκρίνια των μικρών για την "βαλετή Αθήνα" που "έχει μόνο θπίτια" άρχισε να παίρνει διαστάσεις...

Αν και στο βάθος νιώθω μια κρυφή περηφάνια που έπιασε τόπο η παιδαγωγική μου και τα παιδιά φαίνεται να αγαπούν και να απολαμβάνουν τη φύση... κάτι έπρεπε να κάνω! Γιατί η πόλη μας είναι η Αθήνα, και τα σχολεία που ξεκίνησαν, μάλλον την κάνουν να φαίνεται ακόμα πιο ¨βαλετή¨...

Και η λύση: βόλτα στην Αθήνα με διώροφο λεωφορείο. Βρήκαμε εδώ τις λεπτομέρειες, πήγαμε στο Σύνταγμα και χάρη στον καλό κύριο που έκοβε τα εισιτήρια, πληρώσαμε μόνο οι 2 μαμάδες και κανένα από τα 5 παιδάκια (χωρίς να χρειαστεί να χάσουμε καθόλου από την αξιοπρέπειά μας)! Αν και προσωπικά δεν κατάφερα αποκτήσω την απαραίτητη συγκέντρωση για να απολαύσω την ξενάγηση (από τα συσκ/να ακουστικάκια που μας έδωσαν), τα παιδιά από ο,τι φάνηκε, το έκαναν!

Το απόγευμα εξελίχθηκε εξαιρετικά, συνεχίσαμε με βόλτα στην έκθεση βιβλίου, παιχνίδι στο Ζάππειο, παγωτό/καφέ στην Αίγλη (εκεί η βόλτα έχασε λίγη από την αίγλη της, αφού ο χώρος δεν είναι ακριβώς baby friendly..) και αφού δώσαμε στους θαμώνες τη χαριστική βολή θηλάζοντας "ιν πάμπλικ", πήραμε από ένα ψητό καλαμπόκι και πήγαμε για ύπνο με την καλύτερη διάθεση!

Και επιστρέφοντας, έλαβα το δωράκι μου από τη μεγάλη:

-μαμά, έχεις ευφροσύνη και μας κάνεις όλο ωραία πράγματα!

(ε, είχαμε πρόσφατα προσπαθήσει να της εξηγήσουμε τι σημαίνει το όνομα της ξαδέρφης της..)