Τα 100ά γενέθλια της κόρης μας!

Αν και το περιμέναμε από τον χειμώνα, όταν πλησίαζαν είχαμε ξεχαστεί κι έτσι αποχαιρετήσαμε τα μεγαλεπίβολα σχέδια... μαζί με τους πρώτους εκατό μήνες της Μεγάλης Αδερφής! Εκατό μήνες! Γιατί να μην τους γιορτάζει κανείς; Ακούγεται τόσο ωραίο, λες: τον άλλο μήνα γίνομαι εκατό και γεμίζει το στόμα σου! Βασικά το δικό μου στεγνώνει, εννοώ γεμίζει στις ηλικίες αυτές, που βλέπεις τα παιδιά ν΄αδημονούν για κάθε στιγμή που έρχεται και που τα φέρνει ακόμη πιο κοντά στο "να μεγαλώσουν". Κοντέψαμε να το ξεχάσουμε λοιπόν, αλλά ακόμη κι έτσι, με τούρτα από άμμο και βότσαλα, χωρίς καλεσμένους και για κέρασμα βραστά αυγά, σταφύλια και μια βόλτα με την άμαξα στην παραλία, η Ευανθία γιόρτασε τα πρώτα της εκατοστά γενέθλια με ενθουσιασμό, κι εμείς ήμασταν εκεί (γιατί για τα δεύτερα δεν το βλέπω... :-ΡΡ )!!!

Αυτό το βάθρο πού βρέθηκε;; ευκαιρία για βράβευση, στη δική μας Ολυμπιάδα! 

Κι αν έχετε πειστική απάντηση στην ερώτηση της μικρής, γιατί δεν περίμενα να γεννηθεί αυτή πρώτη κι έπειτα να γεννήσω τους άλλους, γιατί είναι άδικο, αυτή θα είναι μια ζωή η πιο μικρή (όπως σας το λέω...), μου τη λέτε κι εμένα!

Καλό υπόλοιπο :-)