18 Νοε 2010

Όπου κι αν πάς, μην πας κατ'ευθείαν!




Τον τελευταίο καιρό έχουμε κάνει πολλές βόλτες! Σαββατοκύριακα, 3ήμερα, 4ήμερα και πάει λέγοντας. Για πολύ μικρά μωράκια συμβουλές δεν έχω, γιατί είμαι τύπος που ξεχνάει εύκολα και γιατί το μόνο που θυμάμαι είναι πως απλά, φόραγα τα μωρά μου παντού και έβγαινα με όλες τις συνθήκες. Τέλος πάντων, η τελευταία μου ανακάλυψη σχετικά με το πώς μπορεί κανείς να περάσει καλά σε μια εκδρομή με τα παιδάκια του (πέρα από τα προφανή, ας πούμε να μην τα κουβαλάει πολλή ώρα νηστικά και ξεθεωμένα) είναι:
οι μικρές στάσεις σε σημεία που φυσιολογικά θα προσπερνούσες με το αυτοκίνητο (πηγαίνοντας στο Κάπου που έχεις στο πρόγραμμα). Π.χ., έχεις κανονίσει να επισκεφθείτε το τάδε αξιοθέατο, που έχει και μουσείο και προβολές για το κοινό και μπορείτε νε πιείτε κι έναν καφέ τελειώνοντας. Στο δρόμο όμως, κάτι σου 'ρχεται και κάνετε στην άκρη με το αυτοκίνητο. Μπορεί να είναι τα βαμβακοχώραφα, ένα ξωκκλήσι στο διπλανό λοφίσκο, ή να κόψετε λίγα από αυτά τα φοβερά κλαδιά κουμαριάς και να τσεκάρετε αν έχει καθόλου ρίγανη σ' αυτή την ξεραΐλα. Μπορεί η στάση να κράτησε μάξιμουμ μισή ώρα, αλλά να που πάντα τα παιδιά στο τέλος θυμούνται περισσότερο αυτό, τη φύση κι ό,τι έτυχε να παρατηρήσετε εκεί κι όχι τόσο την πολυσχεδιασμένη βόλτα μετά του καφέ.. Και μπορεί να θυμούνται μια απλή στασούλα και το χαζολόγημα σ' ένα ξέφωτο, ως "εξερεύνηση", ορειβασία ή άλλα "εξιταριστικά"!
Ας πιούμε στην επόμενη εκδρομούλα μας, λοιπόν!

5 σχόλια:

  1. Είναι ο δρόμος για την Ιθάκη που έχει περισσότερη αξία... Σοφά τα παιδιά! ;-)
    Να ’σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η στάση θα κρατήσει μισή ώρα; Μισή ώρα θέλουμε μόνο για να βάλουμε και τα τρία παιδιά ξανά στα καρεκλάκια του αυτοκινήτου! Πάντως οι εκδρομές είναι πάντα ωραία φάση! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λυδία μου, εδώ και κάποιες μέρες, σε περιμένει εδώ http://knittingmylife.blogspot.com/2010/11/art-every-day-month-14.html μια έκλπηξη!
    Είπα να σε σκουντίσω λίγο... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ώωωωω.... Σ'ευχαριστώ τόσο πολύ Χριστιάνα!! με συγκίνησες πραγματικά με το βραβείο σου, αν και δεν είμαι τύπος των "βραβείων"! Αυτό το ίντερνετ! τι ωραία πράγματα αφήνει να συμβαίνουν.. Και για να δικαιολογηθώ κάπως, αυτές τις μέρες μετακομίζουμε. Εγώ δεν είμαι φύσει τακτικός τύπος και έχω και πρόβλημα με το πέταγμα, φαντάζεσαι πόσο ευχάριστα ανακαλύπτω την "τέχνη του ξεκαθαρίσματος", όπως λες ;-)! Πολλές & θερμές ευχές για τα γενέθλιά σου, πολύ μ' αρέσει το σκηνικό σας!

    Έλα βρε Στέλλα, μην μου το χαλάς! Και δεν είναι και για κάθε διαδρομή, αλλά να σου πω κάτι; όσο πιο πολλές φορές τολμήσεις να το κάνεις, τόσο πιο εύκολο γίνεται με τον καιρό - αρκεί πραγματικά να το κάνεις εσύ με κέφι. Κι επίσης αποφεύγουμε τις στάσεις με τους βιαστικούς μπαμπάδες, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που δεν έχει και τόοοση σημασία ο χρόνος όπως τον μετράμε οι "μεγάλοι" ;-)Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όπως τα γράφεις ακριβώς. Κι εμάς κάτι τέτοια θυμούνται τα ζουζούνια και μετά απορώ προς τί ο σπαραγμός και η οργάνωση χειρουργικής ακρίβειας για κουλτουριάρικα δρώμενα και αυστηρό πρόγραμμα :)
    Ματαιότης ματαιοτήτων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή