Ίσως το έχω παραπεί τον τελευταίο καιρό, αλλά καταλάβετέ με... μετακομίσαμε! και δεν νομίζω να μπορεί κανείς να φανταστεί τι συνοψίζει αυτή η μικρή λεξούλα, και πόσο μπορεί να ποικίλλουν αυτά που συνοψίζει, ανάλογα με το χρόνο:
θα μετακομίσουμε, μετακομίζουμε, μετακομίσαμε... εμείς, τα 3 παιδιά μας, η γιαγιά, τα 2 ινδικά μας χοιρίδια, ένα εκ των οποίων (τα παιδιά θέλουν να πιστεύουν ότι) εγκυμονεί και από ο,τι φαίνεται και οι ψείρες μας...
Και όπως πάντα, ως γνήσιο δασκαλοπαίδι, επανακάμπτω με τα διδάγματά μου, ή μάλλον τα:
Συμπεράσματα:
Δεν μπορείς να μετακομίσεις με απόλυτα φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο
Δεν μπορείς να μετακομίσεις σε ένα μέσο Ελληνικό σπίτι (και όχι στο Ηλίου Μέλαθρον) μεταφέροντας μαζί σου ο,τι φύλαττες ως μη πετώμενο, έχοντας σαν γνώμονα την επανάχρηση
Μπορείς να λειτουργήσεις άριστα με το, θα έλεγα (μετά από ακριβείς υπολογισμούς), ένα τριακοστό των αντικειμένων που βρίσκονται στο σπίτι σου.
Τα παιδιά μπορούν να παίξουν ακόμη και χωρίς καθόλου παιχνίδια
Διδάγματα:
Αν απέφευγα περισσότερο να αγοράζω πλαστικά πράγματα δεν θα ένιωθα δεμένο το πεπρωμένο μου μαζί τους, άρα, θα μπορούσα να τα ανανεώνω που και που.. (π.χ. να πετάξω επιτέλους αυτόν τον γαλάζιο σκουπιδοτενεκέ του μπάνιου..)
Μην πιστέψεις ποτέ ότι υπάρχουν πράγματα που δεν γίνονται.
Αν κάποτε ανυποψίαστος νοίκιασες το κεφάλι σου, δεν θα είναι εύκολο να εξώσεις τις παμπόνηρες, μεταλλαγμένες και ανθεκτικότατες νιου-έητζ ψείρες με μια απλή δική σου μετακόμιση (λεπτομέρειες για αυτή την οικογενειακή πληγή ίσως δοθούν σε άλλο ποστ..)
Τι ανακάλυψα εγώ προσωπικά:
το ρολόι του μπαμπά μου δουλεύει μετά από 15,5 χρόνια άριστα.
Συμβουλές:
Μπαμπάδες, αν έχετε ανησυχίες για την υστεροφημία σας, πάρτε ρολόγια Seico!
Και για το τέλος, η αποχαιρετιστήρια φωτογραφία από τη θέα που αφήσαμε που (αν έκανες φόκους ψηλά και παρέβλεπες όλο αυτό το τσιμέντο) σου χάριζε τους καλύτερους ουρανούς. Και ο ουρανός είναι γενναιόδωρος όλες τις ώρες!
Υ.Γ. Εμένα πάντως τελικά, μετά από 4 μετακομίσεις, αρχίζει να μ' αρέσει αυτή η αίσθηση της νομαδικότητας! νομαδική... ε,.. μο-ναδική!
Το μόνο που δεν περίμενα πάντως να διαβάσω είναι το...υστερόγραφο!!! Δηλαδή τώρα με το "με γεια" το νέο σπίτι να ευχηθούμε "και εις άλλα με υγεία"!!???!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου άρεσαν το 3ο και 4ο συμπέρασμα!! Ας τα συνειδητοποιήσουμε περισσότεροι χωρίς αναγκαστικά να μετακομίσουμε για να κάνουμε απλούστερη τη ζωή μας και να χαιρόμαστε ευκολότερα και περισσότερο!!!
Ανυπομονώ για φωτο του νέου σπιτιού ή θέας του!!!!
Mama4
Χε χε, Μαμα4, υγεία να έχουμε ;-)) Έτσι, έτσι, να με ακούτε... Ευχαριστώ πολύ και για την επίσκεψη και για το σχόλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυδία μετακομίσατε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαρείτε το νέο σας σπιτάκι και εύχομαι αυτή τη φορά να ριζώσετε που λένε!
Ευχαριστώ ΜαμαΕλ! Εμένα με αντιπροσωπεύει το: σπίτι μου είναι εκεί που βρίσκεται η οικογένειά μου! Και η πρόσκληση στην καφετερία εκκρεμεί ακόμη, λόγω χαμού, αλλά παραμένει πρόσκληση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυδία μου δεν αντιλέγω καθόλου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρω ότι ισχύει η πρόσκληση. Και εμείς κάπου στο χαμό έχουμε χαθεί.