Η πρώτη μου φορά...

Ένα απ΄τα πιο υπέροχα πράγματα (από αυτά που αν καλοσυλλογιστείς τρελλαίνεσαι από το βάρος της ευθύνης και την αγαλλίαση μαζί) μέσα σ' αυτά που αξιωνόμαστε να ζήσουμε με τα παιδιά, είναι να παρακολουθούμε την πρώτη φορά που ένας άνθρωπος (το παιδάκι μας) κάνει κάτι. Από τις δημοφιλέστερες "πρώτες φορές" είναι η πρώτη φορά που ο άνθρωπος περπατά όρθιος, στηριζόμενος μόνο στα δυό του πόδια. Τα πρώτα του βήματα (ποιός Νeil Armstrong, εδώ μιλάμε για κάτι σημαντικό...). Ή οι πρώτες λέξεις. Ή ο πρώτος θηλασμός, το πρώτο του δοντάκι ή το πρώτο γεύμα με στερεές τροφές "ενηλίκων
Κάθε μέρα όμως υπάρχουν πράγματα που κάνει το παιδί για πρώτη του φορά, είτε εν γνώσει μας, είτε εν αγνοία μας! Γιατί μπορεί εμείς οι ίδιοι να τραβήξαμε για να βγει το πρώτο του δόντι ή να υποπτευόμαστε ότι μόλις ακούσαμε το πρώτο του ψέμα αλλά είναι σίγουρο ότι μπορεί χωρίς να το φανταζόμαστε καν, η μέρα που πέρασε να ήταν γι' αυτό πολύ σημαντική και να έδωσε τροφή στα βραδυνά του όνειρα γιατί για πρώτη φορά είδε τόσο μεγάλο σκύλο, καθάρισε την πρώτη του πατάτα, ή μόλις ξεκίνησε την πρώτη του φιλόδοξη συλλογή (από κορδελλίτσες). Αγαπώ τις πρώτες φορές των παιδιών μου και νιώθω ευτυχής να παρακολουθώ όσες μπορώ, γνωρίζοντας πως είμαι πιο χαρούμενη όταν δεν τις ξέρω όλες και πως κάποιες... δεν θα τις μάθω ποτέ ;-)
Το πρώτο του γλυπτό, ένας (για εμένα την κουκουβάγια) συγκλονιστικός ψαράς!
Η πρώτη της συγκομιδή, από τη φασολιά της, πέρυσι. Η πρώτη φορά που δοκίμασε μαλλί της γριάς.
Η πρώτη της επαγγελματική φωτογράφιση...
Κάποιες από τις δικές τους είναι και δικές σου "πρώτες φορές", κι έχει αξία να τις απολαμβάνεις αντί να επιμένεις να μετράς τις "τελευταίες" σου ;-))