Εναλλακτικά παιχνίδια στην παραλία!

-"Μαμά, θα μπολούμε να παίκθουμε αυτό το παιχνίδι που είχαμε παίκθει την άλλη φολά;;;"
είπε ο Παύλος στη διαδρομή μας για μπάνιο. Εγώ μετά βίας καταφέρνω να πάρω τα βασικά πετσέτες-μαγιώ-αλλαξιές, είχα πάρει και παιχνίδια;
-"Ποιό παιχνίδι παιδί μου;"
-"Αυτό με το διαγωνιθμό! Που όποιοθ μαδέπθει πιο πολλά κελδίδει!"
Και εκεί μπήκα.. και ήλπιζα να μην μπορούμε να το παίξουμε.. Αλλά έλα που για άλλη μια φορά η παραλία ήταν γεμάτη πλαστικές σακούλες, καπάκια, κουμπιά, πλαστικά μπουκάλια κάθε μεγέθους και άλλες προσομοιώσεις μεζέδων για τα άμοιρα τα θαλάσσια ζωάκια.. Οπότε το ξαναπαίξαμε. Χρονόμετρο στο κινητό, κι όποιος κάνει τον μεγαλύτερο σωρό από σκουπίδια παραλίας μέσα σε 10' κερδίζει! Εγώ το είχα σαν.. αποστολή, αλλά να που μπορεί να σταθεί από μόνο του και σαν παιχνίδι! Και να φανταστείς ότι ο Παύλος ήταν ο πρώτος που κουράστηκε κι εγκατέλειψε... τι να πεις, άβυσσος η ψυχή του ανδρός..
Έχουμε από καιρό μιλήσει για το πόσο εύκολα μπορούν τα δελφινάκια, οι θαλάσσιες χελώνες, τα θαλασσοπούλια ή τα ψαράκια να μπερδέψουν μια πλαστική σακούλα που πλέει αμέριμνη στον αφρό με μια λαχταριστή μέδουσα, είχαν δει και κάποιες από τις διάσημες ανατριχιαστικές φωτογραφίες και ήταν έτοιμα. Μ΄ένα σμπάρο, δυό τρυγώνια, γκράν σουξέ λοιπόν! Kαι για να σε προλάβω, δεν πιστεύω πως είναι επικίνδυνο ν΄αφήσεις τα παιδιά σου να μαζέψουν τα ξεβρασμένα από το κύμα σκουπίδια στην παραλία. Είναι δυστυχώς πολύ καλά ξεπλυμένα από το νερό που βουτάμε όλοι μας...

Κι εδώ θυμάμαι πώς ξεκίνησαν όλα μ' αυτό το μαγαζί της Ecofamily... Όταν είχαμε πάει αμέριμνοι για μπάνιο στην Άνδρο, 5 χρόνια πίσω, κι αντικρύσαμε ένα μοναδικό θέαμα: όλος ο βυθός καλυμμένος με πλαστικές σακούλες! Δεν το έχω ξαναδεί σε τέτοια έκταση και είναι φυσικό πως μπάνιο δεν έκανα, πατήσαμε πολλή δουλειά μέχρι το σούρουπο και παρ' όλα αυτά δεν καταφέραμε προφανώς να την τελειώσουμε... Όταν λίγες μέρες αργότερα είδα τον τίτλο "βιοδιασπώμενες σακούλες" σε κάποιο e-shop του εξωτερικού, έπαθα πλάκα.. Στο επόμενο επεισόδιο είχαμε φέρει βιοδιασπώμενες σακούλες από καλαμπόκι στην Ελλάδα, και ακολούθησαν τα επόμενα επεισόδια:
"Πώς τρώγεται ένα τρελλό φέσι" (αφού φάγαμε ένα ωραιότατο χαράτσι από Δήμο νησιού που... παρέλαβε χαλλλαρά και δεν μας πλήρωσε ποτέ! Παραμένει αχώνευτο ακόμη...)
"Πώς να εξηγήσετε τα αυτονόητα" (όταν γέμισαν τα σούπερ μάρκετ της πόλης μας φωτοδιασπώμενες σακούλες, βιομηχανοποιημένα πάμφθηνα προϊόντα - παράγωγα του πετρελαίου που με την προσθήκη ειδικού ενζύμου-διασπάστη διασπώνται σε αυτά τα σιχαμερά μικροσωματίδια που άντε βρες τα, ανίχνευσέ τα και... μετά τη νεκροψία τα λέμε!)
και άλλα πολλά, όπως το ότι μόλις παραλάβαμε ολόφρεσκες και με μεγαλύτερη αντοχή σακούλες απορριμμάτων από αγνό καλαμποκάκι, δηλ. Mater-Bi, μπας και σπάσουμε αυτό τον κύκλο του πλαστικού!
Και πώς μ' αρέσει που υπάρχουν κι άλλοι, όλο και περισσότεροι στην χώρα μας που κάνουν το ίδιο σκουπιδομάζωμα παραλίας, και σε πολύ ωραία και.. μεγάλη κλίμακα, όπως εκεί, ή εδώ!