Υπέροχη Ελλάδα και... επιτέλους, camping με τα παιδιά!!

(εγώ βάζω με κεφαλαίο το "Ε" της χώρας, ο blogger το δείχνει με μικρό... συνωμοσία;; .. ;-))
Κοντά στο τελείωμα του Καλοκαιριού, κι εγώ δεν έχω λόγια, μόνο εικόνες, πολλές εικόνες, θαυματουργές εικόνες!  Από την όμορφη Ελλάδα, που μας τρέλλανε πάλι, με τη συντροφιά των Αγγέλων, στα μάτια των παιδιών μας. Για να θυμάμαι ότι τα έχω όλα, όλο τον χειμώνα. Δεν έχω ακόμη τελειώσει με τις βαλίτσες μας, αλλά πάρτε μια εικόνα από τις όμορφες καλοκαιρινές μας βόλτες.

Και το καλύτερο του φετεινού Καλοκαιριού: ελεύθερη κατασκήνωση! Δηλαδή, στο κτήμα ενός φίλου στο βουνό, με ακόμη μια οικογένεια παρέα, κάναμε την πρώτη μας σοβαρή προσπάθεια ως "παντρεμένοι με παιδιά". Άργησα, αλλά τον αποπλάνησα τον χάζμπαντ τελικά... Λοιπόν, η ελεύθερη κατασκήνωση θέλει κάποια οργάνωση στα βασικά θέματα πέρα από τον ύπνο, όπως είναι η τουαλέττα, το μαγείρεμα και το μπάνιο αλλά δεν θέλω εδώ να δώσω οδηγίες, απλά ρίχνω το δολωματάκι μου κι όποιος τσιμπήσει, ας με ρωτήσει για λεπτομέρειες ;-) Τα υπόλοιπα όλα, βρίσκονται!

Μετά από 10 χρόνια... ελεύθερο camping με τα παιδιά! 5 νύχτες αξέχαστες. Εδώ, θυγατέρα ριγανάτη.

Εμάς μας πήγε υπέροχα, την κάναμε ελαφρώς γιαλαντζί στα δύσκολα, αλλά νομίζω τα παιδιά πήραν αυτό που ονειρευόμουν να ζήσουν. Να αποκοιμηθούν με τους περίεργους ήχους του δάσους, να ξυπνήσουν με τις φωνές μιας αγελάδας που φώναζε το μοσχαράκι της από μακρυά να έρθει να θηλάσει (α-πίστευτο μουγκανητό, η Μαρία βγήκε έντρομη, μαμά υπάλχει κάτι που κάνει σα λιοντάλι), να ανάψουμε γκαζάκι το βραδάκι και να κάτσουν γύρω από το τραπεζάκι μας να διαβάζουν πώς μπορείς να κάνεις τα πάντα. Μικρά μαθήματα αυτάρκειας, ή μάλλον ολιγάρκειας, ρυθμών φυσικών και ζωής χωρίς ρεύμα. Δεν θα πω άλλα. Το (μη οργανωμένο) camping είναι η αγάπη μου και όσο κι αν είναι ελαφρώς βασανιστικό για εμάς τους καλοζωϊσμένους γονείς του μιλένιουμ, είναι μια εμπειρία μοναδική που έχει τόσα να δώσει σε όλους μας. Κι εγώ το αγάπησα γιατί το έζησα σαν παιδί, οπότε, νομίζω οφείλω να μπολιάσω και τα δικά μου με λίγο... κατασκηνωτικό πνεύμα. Κι ας βασανίσουν αργότερα κι αυτά τους γύρω τους ;-)) 

Και λίγα μόνο από τα ζωγραφιστά μας βότσαλα, με τους υπέροχους μαρκαδόρους Giotto Decor - τους ονομάζω γιατί έχω δοκιμάσει πολλά υλικά, αλλά οι μαρκαδόροι αυτοί δίνουν υπέροχο ζωντανό αποτέλεσμα εύκολα και σχετικά καθαρά από παιδικά χεράκια. Και τους παίζει και η μαμά.