Το νέο εθνικό νόμισμα, είναι εδώ!

Μια ωραία ιδέα για χειροτεχνία με τα παιδιά, είναι και η κατασκευή καλουπιών. Φτιάχνοντας ένα καλούπι από ένα αντικείμενο, μπορείς να το αναπαράγεις σε περισσότερα αντίγραφα κι όπως φαντάζεσαι οι εφαρμογές μπορεί να είναι πάμπολλες. Η ιδέα για τη συγκεκριμένη χειροτεχνία, προέκυψε μετά από μια επίσκεψη στο υπέροχο, νομισματικό μας μουσείο, σε συνδυασμό με την τωρινή… πολιτική συγκυρία. Δεν ήθελε και πολύ να αποφασίσουμε να κόψουμε δικό μας νόμισμα! 

Τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε είναι πολύ απλά, αλλά όπως συμβαίνει συχνά, δεν έχω ικανοποιητικές φωτογραφίες από τη διαδικασία που έγινε σε συνθήκες... αντίξοες. Οπότε:

• Για αρχή, φιάχνετε το πρωτότυπο, το αντικείμενο δηλαδή που θέλετε να αναπαράγετε, με πλαστελίνη. Εμείς για τα νομίσματα, κάναμε δίσκους από πλαστελίνη και μέσα χώσαμε διάφορα ψιλοπραγματάκια όπως ζωάκια από πλεϊμομπιλάκια, κοχυλάκια κλπ. Η μια πλευρά του πρωτοτύπου, καλό είναι να είναι επίπεδη.

• Ανακατεύετε σκόνη γύψου καλλιτεχνίας (δηλαδή γύψο ψιλό, για να αποτυπωθούν καλύτερα οι λεπτομέρειες - τον βρίσκεις σε χρωματοπωλείο) με νερό τόσο, ώστε να γίνει χυλός.

• Αδειάζετε τον γύψο σε ένα εύκαμπτο μπωλ ή φόρμα με διάμετρο (φυσικά) μεγαλύτερη από το αντικείμενο που έχετε φιάξει.

• Πιέζετε ελαφρά το αντικείμενο από πλαστελίνη στον γύψο, με την ανάγλυφη όψη προς τα κάτω χωρίς να το βυθίσετε ολόκληρο.

• Περιμένετε να στεγνώσει καλά ο γύψος (ο χρόνος ποικίλλει σχετικά με το πόσο υδαρής ήταν, δοκιμάστε με το νύχι σας, είναι έτοιμος όταν δεν χαράζεται εύκολα) και αφαιρέστε την πλαστελίνη. Το καλούπι είναι έτοιμο! Τώρα μπορείτε να ζουλήξετε κομματάκια πηλού στο καλούπι, και θα έχετε όσα αντίγραφα του πρωτοτύπου σας θέλετε, για πάντα!

Και μιας και είπα για το νομισματικό μουσείο, θα έλεγα επίσης, να πάτε, το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μικρό και απολαυστικό, με υπαλλήλους ισάριθμους με τα εκθέματα (κακία). Γενικώς συνιστώ ανεπιφύλακτα την επίσκεψη με τα παιδιά σε κάθε μουσείο. Αρκεί να μην τους την κάνετε βασανιστική. Από την δική μου εμπειρία, οι επισκέψεις με παιδιά σε μουσεία, πρέπει να είναι σύντομες. Αφήστε τα παιδιά να σας δείξουν τον χρόνο, όχι με την ψυχολογία της μαμάς που ρωτά με αγωνία: "μήπως να φύγουμε τώρα αγάπη μου, κουράστηκες;", σαν να λέμε "καταλαβαίνω ότι είναι βαρετά, αλλά θα σου κάνει καλό, πίστεψέ με" αλλά με το πόσο βλέπετε να διαρκεί το ενδιαφέρον τους στα όσα συναρπαστικά έχετε να τους πείτε για τα εκθέματα. Κι αν δεν έχετε, απλά βολτάρετε με θετική διάθεση. Όχι, πράγματι, η επαφή με την τέχνη και τον πολιτισμό μας και στα παιδιά αλλά και σ΄ εμάς, είναι από τις εμπειρίες που δουλεύουν μόνες τους. Ενεργούν στον άνθρωπο με έναν τρόπο μυστικό και όμορφο, χωρίς απαραίτητα πολλά πολλά λόγια. 

Επίσης -πραγματικά σημαντικό- φορέστε όλοι κατάλληλα αναπαυτικά παπούτσια. Και επίσης, δεν είναι ανάγκη να εξαντλήσετε όλα τα εκθέματα. Αν η εμπειρία για τα παιδιά είναι θετική, με χαρά θα θελήσουν να ξαναπάνε. Μετά από κάτι πατ-κιουτ περάσματα από το μουσείο της Ακρόπολης, χαλαρά και αβίαστα (ενώ βεβαίως η ίδια έφριττα για το τι προσπερνούσαμε ξώφαλτσα) τα καμάρια κάνουν πάρτυ όποτε μπει στο πρόγραμμα μουσείο.

 Όπου κι αν βρεθείτε στην Ελλάδα, κάπου κοντά θα βρείτε και την ευκαιρία να μυριστείτε την ιστορία του τόπου. Από τα μεγάλα και γνωστά μας αρχαιολογικά μουσεία, ως τα κατά τόπους συχνά παραμελημένα, όπου περιμένουν νωχελικά κι αφημένα μάρμαρα να γνωρίσουν τα εγγόνια των χεριών που τα λάξεψαν.

 Αυτά τα εγγόνια ποζάρουν.

Αυτά μαγεύτηκαν!

Κι αυτά παίζουν με τη γάτα του αρχαιολογικού μουσείου Σύρου.

Λοιπόν, από επίσκεψη σε μουσείο, δεν έχω απογοητευτεί ποτέ, νομίζω γιατί πάμε για να αισθανθούμε ό,τι θετικό υπάρχει, κι όχι για να γκρινιάξουμε. Πράγματι έχουμε απίστευτα παραμελημένα μουσεία κι έχουν υπάρξει φορές που έχω φουντώσει, αλλά, επιτέλους, ας τους δώσουμε έναν λόγο ύπαρξης.  

Σημείωση: αυτό το καλοκαίρι μην χάσετε την έκθεση για το ναυάγιο των Αντικυθήρων. Και πριν πάτε, δείτε και το ντοκυμαντέρ για τον μηχανισμό (σε 5 μέρη, αξίζει κάθε λεπτό!)

Κι ένα κολλάζ από επίσκεψη του χειμώνα. Το μουσείο μπορεί να είναι από συγκινητικό μέχρι αφόρητα εκνευριστικό και οι ισορροπίες εύθραυστες. Κι οι Ελληνίδες μας  τόσο μόνες, αποκομμένες και ξένες σε ξένους τόπους. Ειδικά με την Αφροδίτη εγώ τρελλάθηκα... Δεν την περίμενα τόσο υπέροχη, κι έτσι όπως στέκει ανάμεσα στις ορδές των τουριστών, πραγματικά σαν να την έχουν να εκπορνεύεται για μια φωτογραφία. 

Αυτά. Ως το επόμενο 3μηνο που θα ξαναβρώ χρόνο για ανάρτηση :-)

 *Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν χωρίς φλας