23 Σεπ 2017

Στοχασμοί και κολοκύθες.. Παιδική κατασκευή, μελέτη παραδοσιακών φορεσιών

Με αρκετές μισογραμμενες αναρτήσεις να περιμενουν αδημοσιευτες, με την επετειο των... 2 ετών απο την τελευταια μου αναρτηση να εχει περασει προ ημερών και με το νέο σχολικό έτος να έχει ξεκινήσει, επανέρχομαι με νέα ανάρτηση οδηγιών παιδικής κατασκευής για την 25η Μαρτίου (δεν πας καλά...), διεκδικώντας δυναμικά τον τίτλο του πιο αλλοπρόσαλλου blog γραμμένου απο μητέρα που κυκλοφορεί ελεύθερη. Παρακαλώ στηρίξτε με, με ενα like εδω, μια κουβέντα στα σχόλια, ένα follow στο Instagram, ώστε να μπορέσω να σωπάσω ξανά για κάνα-δυο χρόνια... Επίσης κάνετε tag κάποιον που θα θέλατε να σωπάσει επίσης #asemasmanoulamou.
Οι λόγοι της σιωπής μου πολλοί:
1. Κατάλαβα ότι πολλοί γνωστοί μου από την πραγματική ζωή μου με διαβάζουν.. Είχα περάσει πολύ ανέμελα αρκετά χρόνια γράφοντας ελεύθερα :-Ρ
2. Κάνουμε ένα πείραμα στο σπίτι τον τελευταίο χρόνο και δεν έχουμε σταθερό internet, πράγμα που φυσικά δυσχεραίνει τα μάλα το μπλογκάρειν - ζούμε μια νέα εποχή, internet με το δελτίο, τα παιδιά μαζεμένα δίπλα μας & όλη η οικογένεια μαζί μια γροθιά να ρουφάμε tethering από το γονιό που έχει τα περισσότερα MB...
3. Ένιωσα λίγη. Πολύ λίγη για να με παρακολουθεί κανείς. Δεν ταπεινολογώ φυσικά, για μια φορά στη μπλογκοζωή μου μιλώ σοβαρότατα. (έσβυσα δυο-τρεις προτάσεις ήδη, δεν θα καταφέρω να το αναλύσω, παραιτούμαι... Να, είδες πόσο λίγη είμαι τελικά;; ή είμαι λίγη, ή νομίζω πως είμαι λίγη γιατί έχω κάποιο σύνδρομο καταθλιπτικής κατωτερότητος. Ό,τι και να'ναι, καλό δεν είναι. Και δεν ξέρω και αν υπάρχει τέτοιο σύνδρομο. Πόσο, μα πόσο λίγη;... αμόρφωτη και λίγη...)
4. Όταν αγγίζω πληκτρολόγιο χωρίς να με κοιτάει κανείς, κάτι παθαίνουν τα δάχτυλα και το μυαλό μου, συντονίζονται και παρλαροπληκτρολογώ ακατάσχετα - τι κακό κι αυτό, δεν μπορώ να σταματήσω να εκτίθεμαι. Βάλε και το 1 και το 3... Και να είσαι και λίγη, και να εκτίθεσαι, και να σε διαβάζουν οι γνωστοί σου, πάει πολύ!
5. Τον τελευταίο χρόνο ανακάλυψα την πλάκα που έχει το Instagram και παίζω εκεί, εύκολα, γρήγορα και υγιεινά.. Κι εκεί εκτίθεμαι, αλλά χωρίς πολλά λόγια το κουκουλώνω πιο εύκολα το πράμα..
Ο πραγματικός και κύριος λόγος όμως είναι ενας: αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη να σιωπήσω. Οι ζυμώσεις που συμβαίνουν σε κάθε ζωντανό Έλληνα που βιώνει την καθημερινότητά του ως κομμάτι της παγκόσμιας αλλά και ειδικά της ελληνικής ιστορικής στιγμής, συγκυρίας, γεννούν τόσο έντονα αισθήματα και σκέψεις, συχνά δυσβάσταχτα.  Διάβαζα κάπου στα λόγια του Ελύτη για τα γεγονότα που στάθηκαν η αφορμή να γράψει το άξιον εστί, και μέσα στα τόσα, έμειναν χαραγμένες στο μυαλό μου αυτές οι φράσεις του: "και μ' άφησαν σε μια κατάσταση που ξεπερνούσε την αγανάκτηση. Ήτανε δέος μπροστά στην τρομακτική αντίθεση, συντριβή μπροστά στην τόση αδικία, μια διάθεση να κλάψεις και να προσευχηθείς περισσότερο, παρά να διαμαρτυρηθείς και να φωνάξεις"... Τοσο πολυ με εξέφρασε! Ο Ελύτης κινήθηκε προσευχητικά, ενεργητικά και έγραψε. Εγώ νομίζω, καλά θα κάνω να σωπάσω. Το ειχα γραψει εδώ παλιοτερα (ώ, από το 11 είμαι έτσι;;) χαριτολογώντας, αλλά παραμένει μια κυρίαρχη αίσθηση.
Η ζωη συνεχιζεται φυσικα. Και απο εμας τις μαμαδες οφείλει να συνεχίζεται 2 φορές πιο ανέμελα, για χάρη των παιδιών μας. Εγώ κυρίως εδώ ανεβάζω οδηγίες για εναλλακτικές παιδικές χειροτεχνίες που συνήθως κάνω στο σπίτι με τα παιδιά. Αλλά γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να το κάνω απλά: 1, 2, 3.. έτσι, έτσι κι έτσι, και τελειώσατε αυτή την υπέροχη κατασκευή! Γιατί; Γιατί οι κατασκευούλες που σκαρφίζομαι, πάντα γεννιούνται από κάποιες ζυμώσεις, κι έχουν πίσω τους κάποιο σκεπτικό. Κι εκεί που πάω να σας το εξηγήσω, μπλέκει το πράγμα, συμβαίνει βέβαια και το (4) που θα διαβάσατε παραπάνω κι έρχεται και δένει το παρόν ιστολόγιο...
Τώρα την παρακάτω χειροτεχνία που θα σας δείξω την έχουμε κάνει προ μηνών, αλλά σήμερα είμαι νομίζω κοντά όσο ποτέ στο να σας δείξω τη διαδικασία του τι και πώς το κάναμε. Φυσικά και πλέον έχοντας πάρει το μάθημά μου δεν πρόκειται να φλυαρήσω γράφοντας για το ότι η αρχική ζύμωση ξεκίνησε κάποιες μέρες του γνωστού κι ολοένα πιο αγαπητού, πατροπαράδοτου, παραδοσιακού Ελληνικού εθίμου του halloween (χαλλοουγουήν στα μέρη μας), όταν ταραζόμουν καθημερινά με ορισμένους γονείς που έσπευδαν να ντύσουν σκελετούς, βαμπιράκια κι άλλα ευχάριστα και χαριτωμένα θανατερά τα μικρά κι απορημένα τους παιδάκια εδώ στο Ελλάντα. Κι έβλεπα παντού κολοκύθες. Τρούπιες. Αλλά και σκέτες, κουλ και ελαφρώς πειραγμένες, σε παστέλ αποχρώσεις βαμμένες, για να στολίζουμε εμείς τα μεγάλα κορίτσια τα τραπεζάκια του σαλονιού μας και να "καλωσορίζουμε το Φθινόπωρο" ξορκίζοντας την ψιλομίζερη κανονικότητα που ξεκινούσε.. Φυσικά και όχι, τι σπατάλη χρόνου θα ήταν.. Πρόλογος στον πρόλογο.. Θα ήμουν αδιόρθωτη αν το έκανα.. Και εννοείται δεν θα σας πω, γιατί δεν αφορά και κανέναν, ότι η ζύμωση προχώρησε όταν πρωτοείδα κι είχα λα-τρέ-ψει εκείνες τις φιγούρες της playmobil ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές, κι είχα νιώσει τόσο χάλια που εγώ δεν έχω ιδέα από φορεσιές.. Κι έπεσαν στο δρόμο μου κάτι τέτοιες κολοκυθούλες:
Τώρα η διαδικασία για να ετοιμαστεί ένα μικρό παιδικό εργαστηριάκι ήταν η εξής.. 
Αρχικά πλύναμε & βάψαμε τις κολοκυθούλες λευκές (οι περισσότερες φορεσιές έχουν λευκό πουκάμισο). Προσοχή, οι κολοκύθες πρέπει να είναι παντού ξεραμένες και στεγνές για να διατηρηθούν. Οι λεκέδες που βλέπετε δεν μας πειράζουν..
Ψάξαμε στον ιστό για παραδοσιακές φορεσιές που μας άρεσαν, τυπώσαμε κάθε περιοχής που μας ενδιέφερε ένα μικρό κολλάζ ώστε να φαίνονται & οι λεπτομέρειες. Σαν το παρακάτω:
Ή αυτά εδώ (κάναμε πολλά, μην το πήξω, αλλά χωρίς αυτά δε θα γινόταν..):


Σχεδιάσαμε με μολύβι το μαντήλι γύρω από το πρόσωπο ώστε να καθοριστεί το κεφάλι, κάναμε τα χαρακτηριστικά του προσώπου κι έπειτα το γιλέκο που χωρίζει το επάνω μέρος του σώματος από το κάτω. Και τις λεπτομέρειες, όσες αντέχει ο καθένας. Οι μαρκαδόροι posca ή ανεξίτηλοι, τύπου posca νομίζω είναι ιδανικοί. Φουντάκια και χαντράκια βοηθούν επίσης.
Όπως πάντα, έτσι κι εδώ βοηθάει να μην έχουμε αυστηρά καθοδηγητικό ρόλο εμείς οι ενήλικες, αυτό είναι κάτι που μπορεί να αγχώσει πολύ τα παιδιά καθώς αντιλαμβάνονται τα μέλη του σώματος πολύ διαφορετικά από εμάς.. Και μόνο που το παιδί θα μπει στη διαδικασία να περιεργαστεί τη φορεσιά είναι κέρδος, νομίζω. Άσε που μπορεί να βγει και κάτι που δεν το περιμένεις. Όπως αυτοί οι Μανιάτες, σε μια εκδοχή που βγήκε όταν επαναλάβαμε το εργαστηριάκι στα παιδάκια ενός ενοριακού κατηχητικού..
Μανιάτες

Και κάποιες κυρίες, ωραιότατες επίσης!..

Αυτά ήταν τα πρώτα μας κολοκυθάκια, από εμένα και τα κορίτσια μου..

Τι, τέλειωσα;;; Να πατήσω "δημοσίευση";; Δεν το πιστεύω..
Άντε, και του χρονου, παιδιά!!


14 σχόλια:

  1. Υπέροχες οι κολοκύθες! Αυτά τα πον-πον για μαλλιά είναι τρελή ιδέα, την κλέβω. Ωραία και η ιδέα της γνωριμίας με τις παραδοσιακές στολές. Έχουν τόσο πλούτο, ομορφιά και ιστορία!!! Όσο για τα λόγια του Ελύτη, δεν φαντάζεσαι πόσο ταυτίζομαι... Φιλιά πολλά και καλή σχολική χρονιά σε παιδάκια και γονείς ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ-πολύ Καλλιόπη, να'σαι καλά!!.. καλή χρονιά σε όλους, ας βαστάμε γερά! φιλιά κι από εδώ!!!..

      Διαγραφή
  2. Εγιναν φανταστικες!! Μπραβο σας!! πολύ ωραια ιδέα!! Τι καλά που μας τα εδειξες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωω, χαίρομαι πολύ που σας άρεσαν!! ευχαριστώ!!.. (για τη στήριξη :-Ρ..)

      Διαγραφή
  3. υπεροχες οι κολοκυθες,υπεροχοι κι οι προλογοι. Αν κ ελπιζω να σπας τη σιωπη που κ που με καμμια αναρτησουλα��

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά!! 1000ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, σε διάβασα λίγο, όσο πρόλαβα, & με συγκίνησες!.. και κάποιος άλλος λοιπόν πρέπει να σπάσει τη σιωπή του, ε;; Σας φιλώ!

      Διαγραφή
    2. Σ' ευχαριστώ πολύ. Τό'χω παρατήσει αλλά όλο και το σκέφτομαι να το ξαναπιάσω.. Ποιος ξέρει, μπορεί να μου'ρθει... Σε ανακάλυψα στο instagram και πολύ το έχω φχαριστηθεί το blog σου. Καλή συνέχεια :)

      Διαγραφή
    3. Ξέχασα... ποιό είναι το δικό σου insta; Αφού δεν γράφεις πια, να βλεπόμαστε από εκεί ;-) (ο,τι θυμάμαι, το ξέρω..)

      Διαγραφή
    4. με ακολουθεις ηδη 😉 @athina_nikitara

      Διαγραφή
    5. α-χα!.. με την χρονοκαθυστέρησή μου.. χάρηκα πολύ!! έχουμε & παρόμοια θέα από τις ταράτσες μας!.. (ω, τι κόσμος!..)<3

      Διαγραφή
  4. Πραγματικά πολύ εντυπωσιακό come back .....ελπίζω να έχει και συνέχεια....οι κολοκύθες .....τί καταπληκτική ιδέα!!!!.....τα λόγια σου...με παρακίνησαν....!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιτέλους!Πόσο πολύ χάρηκα που ανέβασες νέα ανάρτηση-και τι ανάρτηση-δεν λέγεται.Δώσε τα φώτα στον λαό με τις ωραίες και μοναδικές κατασκευές βρε Λυδιάκι μου και μην χάνεσαι γιατί είσαι μια όαση στο αχανές ίδερνέτ :).Απαραίτητη καλή μου,ποτέ λίγη για μένα,σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή