Ευχές, γιορτινές χειροτεχνίες, παλιατζίδικα και χνάρια στο χιόνι

Ευχές πολλές κι από εμάς λοιπόν!
Παρ' όλο που, όπως πολλοί, δυσκολέυομαι να ξεστομίσω μεγάλα λόγια και ευχές για επιστροφή της πρότερης ευημερίας (η λιγούρα μας γι' αυτή την έρμη την ευημερία είναι που μας πρόδωσε εξάλλου) μέσα μου είμαι βαθιά αισιόδοξη, παραδόξως πώς!

Ας έχουμε λοιπόν όλα αυτά που αποκτώνται δωρεάν, ανεξαρτήτως κρίσεων και επιβολών δεσμεύσεων. Και αυτά είναι πολλά, σκέψου, διάλεξε και πάρε!

Κι εγώ όπως πάντα σας έχω ετεροχρονισμένες ιδέες για γιορτινές χειροτεχνίες, από αυτά που κάναμε σπίτι. Για του χρόνου βρε αδερφέ...
Και για αρχή το πιο πάνω "γούρι" από κουτσουράκι, τόσο απλό και διασκεδαστικό: 1.αν δεν έχεις ήδη, πας σε μια μάντρα με καυσόξυλα και διαλέγεις καμπόσα που σου φαίνονται στο σωστό μέγεθος κυλινδρικά 2.πας σε ένα μαραγκούδικο και ζητάς να στα κόψουν σε ροδέλλες πάχους από 2εκ. και πάνω (ή παίρνεις τη σεγούλα σου και χρίτσι-χρίτσι κάτι θα κάνεις). 3.τα υπόλοιπα είναι προφανή, όπως και το πόσο ωραίο δωράκι ή συνοδευτικό δωράκι μπορεί να γίνει από τα χεράκια των παιδιών στους φίλους και τους συγγενείς. Η ιδέα δεν είναι δικιά μου, κάπου την πέτυχα διαδικτυακά, μπορείς να την βρεις σε διάφορες εκδοχές.

 Το επόμενο είναι μια δοκιμή για τρισδιάστατο θεματικό καδράκι. Το δέντρο είναι από πλαστελίνη και το ελαφάκι το απέσπασα με κόπο από τα κοπάδια με ζωάκια των παιδιών. Το καδράκι Ikea.

Κι ακόμη κάτι που ενώ το ήξερα ήδη, ξαναθυμήθηκα φέτος. Μην υποτιμάτε τα παλαιοπωλεία! Σ' ένα παλιατζίδικο μπορείς να βρεις πολύ ιδιαίτερες και οικονομικές επιλογές για δώρα, όπως το κάδρο με την ετήσια φωτογραφία του διοικητικού συμβουλίου του συνδέσμου παντοπωλοϋπαλλήλων Πειραιώς του 1932 (ο σύλλογος του Ζήκου, όπως είπε μια φίλη, αν και ο Ζήκος ήταν μάλλον στην Αθήνα), για 10ευρώ. Θα μπορούσα να χαζεύω τα πρόσωπά τους για ώρες...

Ή  το παρακάτω ρετρό ρολογάκι για 5, ή η εκτύπωση με το κοριτσάκι για άλλα 5. Δεν ξέρω, αλλά μια βόλτα στα παλαιοπωλεία ποτέ δεν με άφησε ασυγκίνητη! Ακόμη κι αν δεν καταφέρεις να πάρεις κάτι, τα μαγαζιά αυτά σε πάνε όμορφες βόλτες. Κι αν πέσεις και σε προσγειωμένο παλαιοπώλη (πρόσεξέ το αυτό, συχνά πουλιούνται τα φύκια σε τιμή μεταξωτής κορδέλλας απλά "γιατί είναι παλιά") μπορείς νομίζω να βρεις πολύ οικονομικά το δικό σου διαμαντάκι, μια ανάμνηση που δεν ήξερες ότι έχεις. Γυρνοβολάμε νομίζω πάντα στα ίδια (για τον καθένα μας) μαγαζιά όταν ψάχνουμε ιδέες για δώρα, βγάζοντας απ' έξω αυτή την επιλογή. Δεν είναι άδικο;

Κι εφέτος κάναμε τη γνωστή συνταγή "κυνηγάω το χιόνι" στο δάσος, όπως είχα γράψει και παλιότερα (διάβασέ το, λένε ότι χειροτερεύει ο καιρός) και πέτυχε πάλι! Μόνο που ο χιονάνθρωπός μας φέτος δεν ήταν απλά -άνθρωπος. Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φώς, που λέει κι ο Ελύτης, κι όταν σε πήρε το φιλί... ;-)))

 

Κοίτα τι ομορφιές μπορείτε ν' ανακαλύψετε με τα παιδιά αν απομακρυνθείτε για λίγο από τα χιονοδρομικά και μπειτε στο δάσος, έστω για λίγο, δέκα μέτρα απ' το δρόμο. 

Αυτά είναι τα χνάρια από ένα κρυωμένο ζωάκι στο φρέσκο χιόνι, τόσο απολαυστικό να φαντάζεστε την ιστορία τους: πίτι πίτι πίτι βηματάκια, μια μικρή... διάρροια και πάλι: πίτι πίτι πίτι, πίσω στο δάσος.

Αυτά λοιπόν, ευχές και πάλι!