Μυρίζει όμορφα.
Και καίει γλυκά.
Η παραφίνη μου τη δίνει.
Όχι γιατί δεν είναι "οικολογικό υλικό". Απλά, νέτα και σκέτα, μου-τη-δί-νει! Είναι κρύα, σπάει, πάς να παίξεις με τα σταξίματά της και σου τρίβονται στα χέρια, είναι σπα-στι-κή...
Κι αφού έχω κι εγώ μια μονάκριβη (κάτι λέει αυτό..) βαφτιστηρούλα, είπα να το παλέψω με μια λαμπάδα από φυσικό κερί (συν μερικά κορδελλάκια και λίγα χρησιμοποιημένα κεράκια που πήρα από την εκκλησία μας). Και αν και το χρώμα του κεριού είναι αρκετά δεσμευτικό, νομίζω πως δεν αρκεί αυτό για να το αποκλείουμε από τις λαμπάδες. Εμένα μου άρεσε κι είχε πολύ καιρό να μου αρέσει κάτι που έφιαξα! Εσάς;;;
Φιλιά, καλή Ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου