διακοσμητικός δίσκος: κατασκευές με βότσαλα!

Έχετε νιώσει ποτέ να σας κουράζει ο εαυτός σας; Εγώ που και που μεταξύ άλλων, αγανακτώ και με την εμμονή μου με τις πέτρες και τα βότσαλα! Προσπαθώ να με συμβουλέψω.. "πόσα ακόμη θα κουβαλήσεις; έχεις γεμίσει το σπίτι.." και άλλα μάταια, μιας και η έλξη που μου ασκούν είναι συχνά ακατανίκητη..

Οι παραλίες στη Φρεαττύδα και τα Βοτσαλάκια στον Πειραιά, είναι γεμάτες από μπάζα οικοδομικών υλικών από τα νεοκλασσικά που πάλαι ποτέ κοσμούσαν όλη την Ακτή Θεμιστοκλέους.. Τώρα πια ελάχιστα έχουν παραμείνει. Τα θραύσματα από μωσαϊκά και μάρμαρα, πλινθινα τούβλα και κεραμίδια που βρίσκονται ακόμη στις παραλίες ανάμεσα στα βότσαλα όμως, είναι εκεί για να θυμίζουν σε όποιον έχει τα μάτια να δει πόσο εύκολα και για ποιό αντίτιμο οι μεταπολεμικοί παππούδες και γονείς μας, βασανισμένοι και στερημένοι  Έλληνες, αντιπαρείχαν και πέταγαν. Έτσι, για να μην παρασυρόμαστε σε βιαστικές αποφάσεις, παρμένες από ανάγκη και χάριν ευκολίας, δικαιολογούμενοι από τις "κρίσιμες" συνθήκες.

Με τα παιδιά κάνουμε συχνά εκεί βόλτα για ανεφοδιασμό πετρών τις οποίες μανιωδώς ζωγραφίζουμε. Είναι τόσο κοντά! Και τόσο όμορφα.. ιδιαίτερα εποχές ή ώρες που δεν είναι πολυσύχναστη, μια βόλτα στην  παραλία κι ας είναι αστική, είναι πάντα ευεργετική στη διάθεσή μας! 

Κι εδώ δείτε μια ακόμη ιδέα που προέκυψε από τη συλλογή των αγαπημένων μωσαϊκών: Ένας δίσκος! Διακοσμητικός δίσκος από... ανακυκλωμένα νεοκλασικά λοιπόν, για να παραμένουμε και εντός θέματος ιστολογίου ;-) Μπορεί να γίνει φυσικά και με απλά βότσαλα ή ο,τι άλλο βρει κανείς και του θυμίζει θάλασσα, κοχύλια, ή ο,τι άλλο. 

Αρχικά ήθελα να τα συνδέσω με λευκό αρμό, αλλά στο σπίτι είχε ξεμείνει λίγο μπεζ υλικό από παλιότερη χειροτεχνία μας. Είχα και τότε χρησιμοποιήσει αρμό για πλακάκια στα ψηφιδωτά που είχαμε κάνει με τα παιδιά. Αν και πρωτοβλέποντάς τον, το θεώρησα απόλυτη αποτυχία, τελικά νομίζω πως η χρήση χρωματιστού αρμού πλακιδίων (τον βρίσκεις σε χρωματοπωλεία) ήταν επιτυχέστερη επιλογή μιας και θυμίζει λίγο τη φυσική άμμο. Και μην τρομάζετε όταν ακούτε για οικοδομικό υλικό, είναι πολύ πιο απλό από τα περισσότερα που ήδη καταπιάνεται μια γυναίκα καθημερινά. Όχι, αλήθεια, τη μέρα που το έφιαξα, είχα ήδη φιάξει ένα κέϊκ και ζύμη για μια πίτσα. Η κατασκευή αυτή μπορώ λοιπόν με βεβαιότητα να πω πως ήταν πολύ πιο εύκολη! Σαν τη βάση μιας τούρτας με σαβαγιάρ ας πούμε..με οικοδομικά υλικά για πιο μόνιμο αποτέλεσμα...
Το μείγμα για τη λάσπη του αρμού γίνεται με νερό,
ανακατεύεις με αυγοδάρτη (καλό είναι να γίνει κάπως πηχτή η λάσπη),
στρώνεις το υλικό στον δίσκο
και απλά στολίζεις ακουμπώντας τα βότσαλα!
Μην ανησυχήσετε αν τα βότσαλα λερωθούν από τη λάσπη, στρώστε καλά τον αρμό ανάμεσά τους και καθαρίστε την επιφάνεια με βρεγμένη πετσέτα. Μαγειρική με οικοδομικά υλικά! Δεν είναι όμορφο;

Και φυσικά το απλούστερο που μπορεί να κάνει κανείς με τα βότσαλα και τις πέτρες της παραλίας, είναι να τα ζωγραφίσει. Σας έχω δείξει και παλιότερα ζωγραφιστά μας βότσαλα, πάρτε όμως μια γεύση από τα φετεινά μας.

Κι ακούστε και το μεγάλο μυστικό!... Τα βότσαλά μας πια δεν τα ζωγραφίζουμε με πινέλο! Ανακαλύψαμε, μετά από τους μαρκαδόρους για επιφάνειες της Giotto, τους επίσης υπέροχους (αν και τσιμπημένους, κοστίζουν περίπου 2έουρα ο ένας αλλά έχουν απίστευτη διάρκεια) μαρκαδόρους ζωγραφικής Posca. Κυκλοφορούν σε 3 πάχη και σε πολλές-πολλές αποχρώσεις, απ' ό,τι κατάλαβα συνηθίζουν να τους παίρνουν τα παιδιά, βασικά για graffiti σε τοίχους κι έτσι τους βρίσκεις σχεδόν σε κάθε βιβλιοπωλείο. Έχουν υπέροχη έντονη απόδοση στο χρώμα και το σημαντικότερο, ειδικά αν τα καλοκαιρινά σου μπάνια περιλαμβάνουν παιδιά: μπαίνουν στην τσάντα σου κι εξασφαλίζουν καθαρές δουλειές... Μην φοβηθείς να τους δώσεις και στα παιδιά (εξήγησε πρώτα ότι δεν είναι για body painting) μιας και δεν χαλούν καθόλου εύκολα. Κι εδώ δείτε κάτι από το τι μπορεί να συμβεί αν τους τους δώσεις.

Και πια μπορώ να ησυχάσω που τελικά θα γλιτώσουμε από το ενοίκιο και μετά από τόσα χρόνια γάμου, θα τακτοποιηθούμε! Είμαστε έτοιμοι για το χτίσιμο του σπιτιού μας! ε, τις πέτρες τουλάχιστον τις έχουμε... 

Καλημέρα! Α, και καλό χειμώνα είπαμε;